donderdag 9 oktober 2014

Een jeugdherinnering beschreven in een blog

Pas kwam ik een wedstrijd tegen waarbij je je leukste bakmoment moest delen. Je kon hiermee een workshop bakken winnen wat op mijn lijf geschreven was. Helaas heb ik niet gewonnen maar wil toch graag mijn verhaal hier delen. 


Echt een leuk moment was het niet maar het staat nog in mijn geheugen gegrift als de dag van gisteren. 

Ik was 20 (nu bijna 48). Ik werkte in de zorg waar ik een collega had die jarig was op 28 december. Ze baalde want die dag viel op een maandag en daarvoor waren de winkels dus drie dagen achter elkaar gesloten (vanwege Kerst en zondag) en ook die maandag zelf pas om 13 uur geopend. Kan je je nu eigenlijk niet meer voorstellen. Ze wilde graag trakteren maar geen idee wat ze dan kon halen en een kook/bak wonder was ze niet.

Ik stelde voor om iets te bakken. Vond ik leuk en ik was vrij. Dan kon zij iets vers trakteren.

Ik dus zondagavond de keuken in. (Gas)oven aangezet en deeg gaan maken. Deeg was klaar en moest de oven in maar tot mijn verbazing was de oven uit. Ik had dat nog nooit meegemaakt en wat ik geleerd had was dat de oven dan snel weer aan moest omdat er anders teveel gas vrij kwam. Niet tot me doorgedrongen dat de oven al te lang uit was en snel willen handelen deed ik meteen de oven weer aan. Nou, ja... aan... vuurtje erbij en je raad het al... Steekvlam.

Schrok me rot, deinsde achteruit maar het leed was al geleden. Een flinke wond op m'n gezicht en m'n haren een stuk weg geschroeid.

Ik kan me nog herinneren wat er die avond op tv was (Domino D-Day), ik kan me nog herinneren dat ik bij een dienstdoende huisarts behandeld ben, ik kan me nog herinneren dat ik tot na oud en nieuw niet mocht werken vanwege infectiegevaar. Ik kan me niet meer herinneren wat ik aan het bakken was en ik heb ook geen idee of die collega uiteindelijk nog iets getrakteerd heeft.

Ik weet wel dat het plezier in bakken en kokkerellen me niet vergaan is en dat ik er nu zelfs over blog :). 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten